თითქოს არაფერი გაკლია და ყველაფერი იდეალურად არის ცხოვრებაში, მაგრამ რაღაცის ნაკლებობას მაშინ ხვდები როცა ეს რაღაც შენს წინ ჩაივლის ან სულაც მცირედით გააცნობიერებ. პირველად იყო სიტყვა და ვიზუალი.
შემდეგ დაიწყო ყველაფრის გაცნობიერება.დაიწყო კითხვების დასმა, გაეცა ზოგს უკვე პასუხი.
ყველაფერი მარტივად და ღიმილის ფონზე ხდება.დადებითი ემოცია და სითბო ერთგვარ ჰარმონიულ ბალანსს იწვევს რომელიც არეგულირებს ადამინებს შორის ურთიერთობას. ანუ აქედან ვასკვნით რომ სწორ ენერგიათა შეთანხმება ყველაზე მნიშვნელოვანია.
ყველაფერს აქვს თავის მიზეზი, უმიზეზოდ არაფერს არ ვაკეთებთ.
ჩემი ბლოგი არასდროს ამხელს ხოლმე ადრესატს თუ ვის ვწერ ხოლმე წერილს, თუმცა დროა კონკრეტიკა შემოვიტანო.. სხვისთვის არა, ისევ ჩემთვის. მე ამ წერილს ერთ გოგოს ვწერ რომლის ღიმილი და თვალები ჩემთვის ის სიღრმეა სადაც შეიძლება ადამიანმა შვება ჰპოვო. მე ვიპოვე ამ სიღრმესთან კავშირი და ისე შევედი იქ რომ არ მინდა ამ ადგილის მიტოვება.
სიყვარული გაუფასურდა, ახლა ყოველ ფეხის ნაბიჯზე შეხვდებით მას დამახინჯებულად ამოსვრილს, აქა-იქ. მე სიყვარულის გრძნობა შემიძლია, მე ეს შემიძლია ჩამოვაყალიბო. მე ვიცი რა მინდა მომავალში და რას ვითხოვ სხვისგან, მე ვიცი რისი განხორცილება შემიძლია და ვიცი სადამდე შემიძლია განვითარება.
ღიმილის ფონზე ყველაფერი სიღრმისკენ მიდის.
მე მიხარია რომ ამ საყმაროში ჩამოყალიბების გზაზე ვდგევარ, თანმიმდევრულად შევიგრძნობ სინაზეს და ვხვდები რომ დრო და დრო როგორც გრძნობა ისე იღვრება ჩემში.
ყველაფერი მიჩვევაა? – არ ვიცი , მე ვთვლი რომ გააჩნია რომ როგორ შეიფუთება ეს ყველაფერი და როგორ იწყება უბრალოდ ამბავი.
ერთადერთი რაც ამ ეტაპზე ყველაზე მტკიცედ ვიცი და ჩემშია გამჯდარი არის ის რომ მე ბედნიერი ვარ შენით.
მას ახლა, ალბათ სძინავს, მე კი მასზე ვწერ და ეს ისე მაკავშირებს მასთან რომ მინდა რომ არასდროს დასრულდეს ეს კავშირი. ცხადად მინდა ვგრძნობდე მის ყოფნას ჩემს გვერდით, მის ღიმილს ,კაშკაშა თვალებს და იმ სითბოს..
წერილის დასასრული
ძილი ნების
კონტუას ბლოგი 